Mijn naam is Karin Kuijpers en aan Odette dank ik mijn liefde voor bloemen. Ik was een Hollands stadsmeisje, zij een Franse plattelandsvrouw. Ik 16, zij 65. Negenveertig jaar verschil in leeftijd, niettemin waren we vanaf de eerste seconde gelijkgestemden sinds mijn ouders er een boerderijtje kochten. Uren brachten we door in haar tuin in de Loir, de door mij meegebrachte Hollandse tulpen links opgesteld, haar fabuleuze vetplanten rechts. We praatten met elkaar over haar melkgeiten, adoreerden haar wilde pioenrozen terwijl ze intussen een watermolentje vlocht van riet en het in de greppel bij haar huis te water liet. Dat ding voer nog ook! 

Ze repareerde schorten en jassen a thousand times, nog lang voordat het woord duurzaamheid bestond. Ze was al Zen voordat de trend begon. Tevreden met zichzelf, haar omgeving en haar natuurlijke habitat. Van zo iemand kon ik niet anders dan houden. Van wie ze was en waarvoor ze stond: daadkracht, liefde voor de natuur en eeuwig optimisme.

Veertig jaar later begin ik deze site. Met de liefde voor bloemen die ik als jong meisje van Odette kreeg. Een groot cadeau. Haar gedachtengoed komt in de vorm van kunstbloemen terug in plaats van natuurlijke bloemen - want zoveel duurzamer. Odette zou dit voortschrijdend inzicht vast omarmen. En plezier hebben in hoe ik aan zijden bloemen mijn eigenzinnigheid en levenservaring toevoeg. 

Mijn vriendin Odette stond symbool voor natuur, ik ging een andere kant uit. Twintig jaar heb ik de modeshows gevolgd in Parijs, New York, Milaan en Londen. Ik was kind aan huis bij Chanel, Dior, Louis Vuitton etcetera. Namen die never nooit op haar netvlies stonden, maar bij haar in de Loir viel die hele buitenwereld weg. Bij Odette voelde het als de essentie: zuiver.